Siwecki Jerzy Leon, krypt. J.S. (1908–1939), historyk filozofii, filolog klasyczny, działacz katolicki. Ur. w Warszawie 10 IV, był synem Stanisława, inżyniera elektrotechnika, i Leonii z domu Skiba.

S. uczęszczał do warszawskiego Gimnazjum im. Adama Mickiewicza, w którym otrzymał w r. 1925 świadectwo dojrzałości. W t. r. zapisał się na Wydz. Filozoficzny Uniw. Warsz., studiował filozofię ścisłą i filologię klasyczną. Ok. r. 1931 był prezesem Koła Klasyków Studentów Uniw. Warsz., w l. 1930 i 1931 uczestniczył w wyprawach naukowych filologów klasycznych z Uniw. Warsz. do Grecji i Włoch. W r. 1931 otrzymał magisterium filozofii w zakresie nauk filozoficznych na podstawie rozprawy Zagadnienia filozoficzne konsolacji Boecjusza („Przegl. Filoz.” 1931–2 i odb.), napisanej pod kierunkiem Władysława Tatarkiewicza. Na podstawie tej samej pracy, po zdaniu odpowiednich egzaminów, uzyskał w r. 1933 także dyplom magistra filozofii w zakresie filologii klasycznej. W r. 1931/32 odbył służbę wojskową w Kompanii Podchorążych w Grodnie. Był nauczycielem w warszawskim Gimnazjum im. Emilii Plater i w Gimnazjum Męskim ks. Marianów na Bielanach pod Warszawą. Studia uzupełniał za granicą. W r. 1933 przebywał w Paryżu, w t. r. i w r. n. w szwajcarskim Fryburgu; od r. 1937 był stypendystą Funduszu Kultury Narodowej w Berlinie. Przed wybuchem wojny uczył w Gimnazjum Żeńskim im. Cecylii Plater-Zyberkówny w Warszawie. Oprócz pracy magisterskiej ogłosił rozprawki: Praxis et poiesis dans l’Éthique Nicomachéenne (w: „Charisteria Gustavo Przychocki a discipulis oblata”, W. 1934) oraz Rozumowanie praktyczne i prawda praktyczna u Arystotelesa („Przegl. Filoz.” 1935), publikował też drobniejsze rzeczy w „Nauce Polskiej” (1937, 1939). Przygotowywał «dużą pracę o klasyfikacji umiejętności u Arystotelesa i jego średniowiecznych następców», «był wyjątkowym mediewistą – dla swej znajomości starożytnych źródeł scholastyki» (W. Tatarkiewicz).

W czasie studiów, i po nich, S. był jednym z wybitniejszych działaczy katolickiego Stow. Młodzieży Akademickiej «Odrodzenie»: w r. 1925 reprezentował Koło Warszawskie na posiedzeniu Komitetu Wykonawczego Rady Naczelnej tej organizacji, w r. akad. 1926/7 był członkiem prezydium tegoż Komitetu, w r. 1928/9 kierował sekcją filozoficzno-religijną Koła Warszawskiego, a w r. 1929/30 był kierownikiem pracy intelektualnej tegoż Koła. Jako działacz «Odrodzenia» przyłączył się w r. 1926 do «Kółka» skupionego wokół ks. Władysława Korniłowicza. Uczestniczył w Zagrzebiu (1930) w pracach komitetu przygotowującego utworzenie związku słowiańskiej inteligencji katolickiej (powstał on p.n. «Slavia Catholica» jako swego rodzaju filia przy federacji «Pax Romana»), Brał udział w kongresach: katolickich słowiańskich organizacji akademickich w Lublanie (1930), Międzynarodowej Federacji Studentów Katolickich «Pax Romana» w Monachium (1930), Luksemburgu (1933) i w Lublanie (1938). Wygłaszał odczyty i publikował artykuły w organie Związku Polskiej Inteligencji Katolickiej „Prąd” (od r. 1929), później w kwartalniku „Verbum” (od nr 3 <1934> należał do jego zespołu redakcyjnego) i w miesięczniku „Odrodzenie” (1935). Oddzielnie wyszła w serii «Wydawnictwa Towarzystwa Wiedzy Chrześcijańskiej» KUL-u jego popularna rozprawka Istota egoizmu i jego przejawy (L. 1934). W r. 1939 jako oficer rezerwy (porucznik 96. pp) został zmobilizowany. Brał udział w bitwie pod Kutnem. Prawdopodobnie zginął w czasie kampanii wrześniowej.

Pośmiertnie została opublikowana rozprawa S-ego W sprawie klasyfikacji nauk u Platona i Arystotelesa (w: „Charisteria, rozprawy filozoficzne złożone w darze Władysławowi Tatarkiewiczowi w siedemdziesiątą rocznicę urodzin”, W. 1960).

S. rodziny nie założył.

Słownik pseudonimów pisarzy polskich XV w. – 1970 r., Wr. 1995–6 II, IV; Olszewicz B., Lista strat kultury polskiej (1939–1945), „Tyg. Powsz.” 1946 nr 2; Verbum (1934–1939), L. 1976 I–II (bibliogr., fot.); Przychocki G., Akademicka wyprawa naukowa filologów klasycz. Uniwersytetu Warszawskiego do Grecji…, „Kwart. Klasyczny” 1931 s. 107–13 (fot.); tenże, Akademicka wyprawa naukowa filologów klasycznych Uniwersytetu Warszawskiego do Italii, tamże s. 503–11 (fot.); Turowski K., „Odrodzenie”, W. 1987; – Nahlik S. E., Przesiane przez pamięć, Kr. 1987; Swieżawski S., Wielki przełom 1907–1945, L. 1989; Siwecki J., Na dobrej drodze, „Prąd” T. 19: 1930 s. 188–97; tenże, Sprawa utworzenia związku słowiańskiej inteligencji katolickiej, tamże s. 204–5; Szkoła Cecylii Plater-Zyberkówny 1883–1944, W. 1987; Tatarkiewicz W., Wspomnienia o filozofach zmarłych 1939–1945, „Przegl. Filoz.” T. 42: 1939–46 s. 345; – Arch. Uniw. Warsz.: RP UW nr alb. 19484; – Informacje Mariana Plezi z Kr.

Rościsław Skręt